محبوبترین غذاهای محلی کشور سریلانکا را بشناسیم
کشور سریلانکا در جنوب قاره آسیا واقع است و امروزه بسیاری از گردشگران با فرهنگ و رسوم مردم بومی این کشور آشنا هستند.غذاهای محلی کشور سریلانکا تنوع بسیار زیادی دارند که در این مطلب قصد داریم شما را با چند مورد از این غذاها آشنا کنیم.اگر شما هم به عنوان گردشگر به سریلانکا سفر کردید،از امتحان کردن غذاهای محلی و طعمهای رایج در جنوب آسیا لذت ببرید.
(kutto )کوتو
کوتو یکی از غذاهای ملی سریلانکا است که مورد علاقه مردم محلی و گردشگران در سراسر این کشور قرار دارد. کوتو به عنوان یک غذای خیابانی شناخته میشود و شیوه طبخ این غذا بر سطوح فلزی در کنار خیابان است که با ایجاد ریتم خلاقانهای شبیه به موسیقی،توجه گردشگران را در خیابانهای سریلانکا به خود جلب میکند. عناصر مهم و اصلی این غذای محلی سریلانکا شامل نان لواش سرخشده(گوتامبا روتی)،ادویههای معطر،سبزیجات ترد و گوشت بسیار لذیذی است.هر کوتو به صورت جداگانه روی یک تابه داغ تهیه می شود. فرآیند طبخ کوتو در خیابانهای سریلانکا، با ادویههایی مانند زنجبیل،سیر،برگ بو،کاری،چیلی،هل و دارچین که به سرعت روی سطوح فلزی داغ طبخ میشوند، آغاز می گردد تا عطر و طعم هر ادویه آزاد شود.
ادویه جات با هویج ، پیازچه ، تره فرنگی یا سایر سبزیجات مخلوط میشوند.به طور سنتی برای تکمیل فرآیند طبخ غذای خیابانی کوتو،از گوشت گاو و یا مرغ استفاده میشود.
صداهای بلندی که طی آماده شدن کوتو از مغازههای کنار خیابان به گوش میرسند، برای گردشگران سریلانکا به عنوان نوعی موسیقی جهانی شناخته می شود که هر شب در خیابان های سریلانکا قابل شنیدن است.
کوکی سریلانکا (kokis)
این نوع کوکی یکی از دسرهای سریلانکا است که ریشه هلندی دارد و از خمیر تهیه شده با شیر نارگیل، تخم مرغ و آرد برنج تهیه میشود.خمیر را در قالبهای تزئینی شبیه به نان پنجرهای که ما آن را میشناسیم میریزند و در روغن نارگیل سرخ میکنند تا زمانی که یک بافت ترد ایجاد شود.کوکیهای سریلانکا را هم مانند دیگر دسرها میتوان به عنوان یک خوراکی ، میان وعده یا یک دسر بعد از غذا مصرف کرد.در سریلانکا هنگام جشن های سال نو،سینامی و تامیل، خوردن این نوع شیرینی بسیار رایج است.
کول (kool)
این خوراک محلی سریلانکا غذایی دریایی با طعم تند و ترش است که یکی از غذاهای ویژه منطقه جفنا در سریلانکا محسوب میگردد.غذای دریایی کول بر پایه گیاه تاماریون است که آن را با موجودات دریایی از جمله ماهی،میگو،خرچنگ ترکیب می کنند.
به غیر از موجودات دریایی،در ترکیب این غذا همچنین ادویهها و سبزیجات مختلفی نیز قرار دارد که به طور سنتی با نوعی آرد،غلیظ میشوند.کول معمولاً به عنوان یک غذای خانگی دلچسب تهیه می شود و افراد اغلب در اوقات خاص و مراسم خانوادگی از طعم لذیذ آن لذت میبرند.بهتر است که چند تکه نارگیل خام نیز همرا با این غذای محلی سریلانکا سرو شود تا سنت سریلانکا به جا آورده شود.
کریباس (kiribath)
با ترکیب سادهای از برنج و شیر نارگیل،میتوان یکی دیگر از غذاهای اصلی در سراسر سریلانکا را تهیه کرد.برای طبخ این غذا برنج در شیر پخته می شود و سپس با ضخامتی کم و به شکل مربع یا لوزی بریده میشوند. کریباس معمولاً با خمیری از فلفل قرمز lunumiris و یا کنار موز یا شکر زرد سرو میشود.
Kiribath نشان سعادت، شانس و موفقیت است و بخش جدایی ناپذیری از فرهنگ Sinhalese به حساب میآید که مردم بومی سریلانکا به خوبی توانستهاند این فرهنگ را حفظ کنند.این غذا در بزرگداشتها و مراسم سال نو پخته میشود و به طور سنتی در سریلانکا به عنوان اولین غذای جامد به کودکان داده می شود.
برنج و کاری (rice and curry)
یکی دیگر از غذاهای محلی سریلانکا که در سراسر کشور تهیه میشود ، برنج و کاری است.این غذای محلی شامل برنج بخارپزشده نرم و داغ (انواع سامبا یا کاکولو) است وهمراه با غذاهای جانبی دیگر که در اصطلاح به آن کاری گفته میشود،سرو میگردد.به طور معمول حداقل سه (و در حالت ایدهآل پنج) غذای جانبی مختلف همراه با برنج سرو میشود که یکی از آنها معمولاً بر پایه ماهی یا گوشت و دو مورد دیگر بر پایه سبزیجات است.
این غذای معمولی،یک غذای خانگی و یک اصل مهم و غیرقابل انکار در منوهای رستوران در سراسر سریلانکا محسوب میشود.برنج و کاری در سریلانکا اغلب به عنوان نهار و یا صبحانه صرف میشود و شیوه سنتی صرف آن،با دست است.
خوراک خرچنگ سریلانکا (sri Lankan crab curry)
این غذای معروف سریلانکا با ترکیبی از گوشت خرچنگ ، آب لیمو،شیر یا شیر نارگیل، برگهای کاری، نارگیل رنده شده ،زنجبیل،صدف،سیر،دارچین،زردچوبه،دانه شنبلیله و فلفل قرمز تهیه می شود. به طور معمول این غذای گرم را همراه با برنج سرو میشود و طعم بسیار متفاوتی دارد که حاصل ترکیب انواع ادویه و البته مزه خاص خرچنگ است.
کوژامبو (kuzhambu)
Kuzhambu نوعی آبگوشت سنتی سریلانکا است که از انواع مختلفی از موجودات دریایی،تامارین و در بعضی موارد سبزیجات تشکیل شده است.این غذای متفاوت محلی به طور معمول همراه با برنج سرو می شود. در غذاهای تامیل صدها نوع کوژامبو وجود دارد و همه آنها شامل پایه غذاهای دریایی ، تامارین و ادویه جاتی مانند برگهای چیلی و کاری هستند.در مواقع استفاده از سبزیجات ،گوجه فرنگی و بامیه از رایج ترین گزینهها در تهیه کوژامبو هستند.
آلووا (aluwa)
این دسر سنتی سریلانکا ترکیبی از آرد برنج برشته شده ،شربت شکر،آجیل بادام زمینی و ادویه جاتی مانند هل یا میخک است.این مخلوط در سطحی پخش می شود و سپس به شکل لوزی خرد می شود ، معمولاً این شیرینی سریلانکا در مراسم سال نو آماده میشود و قدمت زیادی دارد.
لمپراس (lamprais)
Lamprais یک غذای پیچیده سریلانکا است که معمولاً از برنجهای دانه کوتاه پخته شده ، سه نوع گوشت ،ترشی بادمجان، پیاز ریز و بلانچان (رب میگو) تشکیل می شود.تمام این مواد همراه با ترکیبات دیگری داخل یک برگ موز قرار می گیرند تا بستهبندی شود و سپس در فر بپزد.امروزه استفاده از ماهی و سبزیجات نیز به جای انواع گوشت در طبخ این غذا رایج است.
اعتقاد بر این است که ریشه لمپراس به قومی هلندی و پرتغالی تبار باز میگردد اما حالا به عنوان یکی از غذاهای محلی سریلانکا به شمار میرود.
لونومیریس (lunumiris)
Lunumiris دارای یک طعم دلپذیر سریلانکا است که به طور سنتی به عنوان چاشنی همراه با تخم مرغ برای وعده صبحانه صرف میشود.در زبان Sinhala ، lunu به معنای پیاز و miris به معنی چیلی است.این غذای سریلانکایی با خمیری که معمولاً از ترکیب نمک،فلفل،آب لیموترش و ماهی مالدیو و گندم به دست میآید،درست میشود و پس از آمادهسازی می تواند بلافاصله با انواع غذاهای مختلف سرو شود.این چاشنی تند میتواند به مدت یک هفته در یخچال باشد و همراه غذاهای دیگر صرف گردد.
نظرتون رو بنویسید
آدرس ایمیل شما به هیچ وجه منتشر نخواهد شد.
0 نظر ثبت شده است